คำส่วนมากเป็นคำโดด คือ คำพยางค์เดียว เช่น พ่อ แม่ มือ แขน ช้าง ม้า ฯลฯ 2. ไม่ค่อยมีคำควบกล้ำ 3. คำขยาย อยู่ข้างหลังคำที่ถูกขยาย เช่น บ้านใหญ่ พูดมาก ดียิ่ง คำที่เขียนตัวหนาเป็นคำขยาย 4. ถ้าต้องการ สร้าง คำใหม่ ใช้วิธีรวมคำมูลเข้าด้วยกันเพื่อให้เกิดคำประสมขึ้น เช่น โรงเรียน แม่น้ำ พ่อตา 5. ในการเขียน ใช้ตัวสะกดตรงตามมาตราแม่ กก ใช้ ก สะกด แม่ กน ใช้ น สะกด แม่ กบ ใช้ บ สะกด เช่น นก กิน กบ 6. ในการเขียน ไม่ใช้ตัวการันต์ คำทุกคำอ่านออกเสียงได้หมดทุกพยางค์ 7. ไม่มีหลักไวยกรณ์ คือ ระเบียบของภาษาแน่นอนเหมือนภาษาของบางชาติ เช่น บาลี สันสกฤต และอังกฤษ เป็นต้น กล่าวคือ ไม่มีระเบียบพิเศษเกี่ยวกับ พจน์ เพศ วิภัตติ ปัจจัย อุปสรรค กาล มาลา วาจก 8.
อยากรู้เรื่องการสร้างคุณค่าในตัวเอง ถือเป็นทัศนคติและทักษะที่สำคัญ และจะเป็นพื้นฐานในการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ด้วยความมั่นคงทางจิตใจ รู้จักการแก้ปัญหาด้วยตนเอง เห็นได้ชัดว่า สาวๆวัยนี้มีความสนใจที่จะดูแลและป้องกันตัวเองให้ปลอดภัย แต่สิ่งที่ขาดคือช่องทางในการเข้าถึงข้อมูลและคำปรึกษาที่ถูกต้อง ซึ่งอุปสรรคสำคัญมาจากทัศนคติของผู้ใหญ่ที่มักคิดว่า วัยรุ่นหญิงไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเพศ การใช้ชีวิตท่ามกลางความไม่รู้ จึงกลายเป็นความเสี่ยงและเมื่อเกิดปัญหา พวกเธอกลับต้องแบกรับคำดูแคลนว่า "ไม่รู้จักรักและดูแลตัวเอง" ข้อมูล:กลุ่มฅนวัยใส จังหวัดเชียงใหม่ ภาพ:มูลนิธิสร้างความเข้าใจเรื่องสุขภาพผู้หญิง (สคส. )